رایج ترین اشتباهات در نورپردازی

در این مقاله قصد داریم به بررسی رایج ترین اشتباهات در نورپردازی بپردازیم با ما همراه باشید:

هنگام نورپردازی، اشتباهات رایجی پیش می آید که می تواند زیبایی و کارایی فضا را تحت تاثیر قرار دهد.

در اینجا به برخی از رایج ترین آنها اشاره می کنیم:

• انتخاب اندازه نامناسب منبع نور:

انتخاب لامپ یا چراغ با اندازه نامناسب می تواند منجر به نوردهی بیش از حد یا کمبود نور در فضا شود. برای مثال، استفاده از لامپ های وات بالا در یک اتاق کوچک می تواند آن را خیره کننده و ناراحت کننده کند، در حالی که لامپ های وات پایین در یک اتاق بزرگ ممکن است نور کافی برای روشنایی کامل فضا را فراهم نکنند.

• تکیه بر یک منبع نور:

استفاده از فقط یک منبع نور، مانند یک لامپ سقفی مرکزی، می تواند سایه های ناخوشایندی ایجاد کند و فضا را تخت و بدون بعد نشان دهد. برای ایجاد نورپردازی متعادل و جذاب، از لایه بندی منابع نور، مانند ترکیب نورپردازی محیطی، وظیفه‌ای و تاکیدی، استفاده کنید.

• نادیده گرفتن نور طبیعی:

نور طبیعی را به نفع نور مصنوعی نادیده نگیرید. تا حد امکان از پنجره ها و نورگیرها برای روشن کردن فضای خود استفاده کنید. پرده ها و مبلمان را طوری بچینید که مانع ورود نور طبیعی نشوند.

• عدم توجه به دمای رنگ:

دمای رنگ نور به گرمی یا سردی نور اشاره دارد. انتخاب دمای رنگ نامناسب می تواند بر خلق و خوی و احساس فضا تأثیر بگذارد. به طور کلی، از نورهای گرمتر برای فضاهای آرامش‌بخش مانند اتاق خواب و از نورهای خنک‌تر برای فضاهای کاری مانند آشپزخانه استفاده کنید.

• نورپردازی ناکافی در مناطق وظیفه‌ای:

مناطقی که در آنها کارهای خاصی انجام می شود، مانند آشپزخانه، میز مطالعه یا غرفه آرایش، به نورپردازی وظیفه‌ای کافی نیاز دارند. از چراغ های زیر کابینت، لامپ های رومیزی یا چراغ های آویز برای روشنایی مستقیم این مناطق استفاده کنید.

• استفاده بیش از حد از نورهای روشنایی:

نورهای روشنایی، مانند نورهای زیر کابینت یا چراغ های نواری، می توانند برای ایجاد جلوه های بصری جذاب استفاده شوند. با این حال، استفاده بیش از حد از آنها می تواند باعث ایجاد فضایی شلوغ و آشفته شود. از نورهای روشنایی به طور متعادل و با هدف خاص استفاده کنید.

• عدم توجه به خیرگی:

خیرگی ناشی از منابع نور روشن می تواند ناراحت کننده و خسته کننده باشد. برای کاهش خیرگی، از لامپ ها و چراغ های دارای دیفیوزر یا سایه استفاده کنید.

• فراموش کردن کنترل های دیمر:

کنترل های دیمر به شما امکان می دهند میزان روشنایی نور را تنظیم کنید. این کار برای ایجاد فضایی با حالات مختلف و تنظیم نور برای فعالیت های مختلف مفید است.

• عدم استفاده از تایمر:

تایمرها می توانند برای روشن و خاموش کردن خودکار چراغ ها در زمان های خاص، مانند طلوع یا غروب آفتاب یا قبل از خواب، برنامه ریزی شوند. این می تواند به صرفه جویی در مصرف انرژی و ایجاد روال های روشنایی منظم کمک کند.

• عدم تعمیر و نگهداری از چراغ ها:

لامپ های سوخته و چراغ های گرد و غبار گرفته می توانند بر کیفیت نورپردازی شما تأثیر منفی بگذارند. به طور مرتب لامپ ها را تعویض کنید و چراغ ها را تمیز نگه دارید تا بهترین عملکرد را داشته باشند.

با اجتناب از این اشتباهات رایج در نورپردازی، می توانید فضایی با نورپردازی زیبا، کاربردی و متناسب با نیازهای خود ایجاد کنید.

استانداردهای نورپردازی

استانداردهای نورپردازی مجموعه ای از الزامات و دستورالعمل ها هستند که برای اطمینان از روشنایی کافی، ایمن و کارآمد در محیط های مختلف طراحی شده اند. این استانداردها توسط سازمان های مختلفی مانند کمیسیون بین المللی روشنایی (CIE)، انجمن مهندسی نورپردازی (IES) و موسسه ملی استانداردهای آمریکا (ANSI) تدوین شده اند.

برخی از مهمترین استانداردهای نورپردازی عبارتند از:

• میزان روشنایی: میزان روشنایی به مقدار نوری که بر یک سطح خاص می تابد اشاره دارد. واحد اندازه گیری میزان روشنایی لوکس (lx) است. سطوح توصیه شده روشنایی برای انواع مختلف فضاها در استانداردهای مختلف ذکر شده است. به عنوان مثال، سطوح روشنایی توصیه شده برای یک دفتر 500 لوکس و برای یک کلاس درس 300 لوکس است.
• یکنواختی روشنایی: یکنواختی روشنایی به نسبت بین حداقل و حداکثر میزان روشنایی در یک فضا اشاره دارد. یکنواختی روشنایی خوب برای جلوگیری از سایه های ناخوشایند و خستگی چشم ضروری است. سطوح توصیه شده یکنواختی روشنایی در استانداردهای مختلف ذکر شده است. به عنوان مثال، یکنواختی روشنایی توصیه شده برای یک دفتر 0.7 است.
• دمای رنگ: دمای رنگ به گرمی یا سردی نور اشاره دارد. دمای رنگ با واحد کلوین (K) اندازه گیری می شود. نورهای گرمتر دارای دمای رنگ پایین تر (مانند 2700 K) و نورهای خنک تر دارای دمای رنگ بالاتر (مانند 6500 K) هستند. سطوح توصیه شده دمای رنگ برای انواع مختلف فضاها در استانداردهای مختلف ذکر شده است. به عنوان مثال، دمای رنگ توصیه شده برای یک فضای مسکونی 3000 K است.

موارد دیگر:

• شاخص نمود رنگ (CRI): شاخص نمود رنگ (CRI) به توانایی نور در نشان دادن رنگ ها به طور دقیق اشاره دارد. CRI با مقیاسی از 0 تا 100 اندازه گیری می شود. CRI 100 نشان دهنده نور طبیعی خورشید است که دقیق ترین نمایش رنگ را ارائه می دهد. سطوح توصیه شده CRI برای انواع مختلف فضاها در استانداردهای مختلف ذکر شده است. به عنوان مثال، CRI توصیه شده برای یک فضای اداری 80 است.
• خیرگی: خیرگی به ناراحتی چشمی ناشی از منابع نور روشن اشاره دارد. خیرگی می تواند ناشی از لامپ ها، چراغ ها یا سطوح بازتابنده باشد. استانداردهای مختلف راهکارهایی برای کاهش خیرگی ارائه می دهند، مانند استفاده از دیفیوزرها، سایه ها و کنترل های روشنایی.
• امنیت: استانداردهای نورپردازی همچنین الزامات ایمنی را برای جلوگیری از خطرات الکتریکی، آتش سوزی و آسیب های چشم در نظر می گیرند. این الزامات شامل استفاده از مواد و تجهیزات مناسب، نصب صحیح و نگهداری منظم می باشد.

رعایت استانداردهای نورپردازی در طراحی و اجرای سیستم های روشنایی ضروری است. این امر به اطمینان از روشنایی کافی، ایمن و کارآمد برای ساکنین و کاربران فضا کمک می کند.

علاوه بر استانداردهای کلی نورپردازی، استانداردهای خاص تری نیز برای انواع مختلف فضاها مانند بیمارستان ها، مدارس، اماکن صنعتی و فضاهای خارجی وجود دارد.

میتوانید برای دریافت اطلاعات راجع به محاسبه روشنایی مورد نیاز یک فضا اینجا کلیک کنید.

همراهان همیشگی سوتارا شما میتوانید جهت کسب دانش بیشتر به اینستاگرام ما مراجعه نمائید.